Atlı Okçunun Savaş Becerisi

                ATLI OKÇUNUN SAVAŞ BECERİSİ

  At üzerinde ok atmak, tarihin belki de en eski ve en çok beceri isteyen savaş sanatıdır. Okçu atı dörtnala sürerken dizginleri bırakmakta ve yayını çekerek ok atmaktadır. Bu tekniğin uygulanması, üzenginin icadı ile mümkün olmuştur.

   At üzerinde ok atmanın tekniği, bugün bizim benimseyip uyguladığımız Batılı tarzdan farklı ve öğrenmesi zor bir tekniktir. Kiriş çekildiğinde kiriş tutan el yüzde veya vücudun başka herhangi bir noktasında sabit olarak tutulmuyor, atın hareketine uygun olarak salınıyordu. Yine batılı tekniklerden farklı olarak, kiriş yüze değil kulağa kadar çekiliyordu. Ancak kompozit yay teknolojisi ile mümkün olabilen bu uzun çekiş mesafesi sayesinde, kolların ağırlığı vücudun sağ ve soluna eşit dağıtılıyor, süvari dengesi bozulmadan “nişan” alabiliyordu.

   İlginç olan, kirişin bırakılma anını, atın dörtnala gidiş hareketinin belirlemesiydi. Atın dört ayağının da yerden kesik olduğu kısacık anda -bu en sarsıntısız an olduğundan- kiriş bırakılıyordu. Bozkırların atlı okçusunun sanatının doruk noktası da buydu ve çok hassas bir ritim duygusuna sahip olmayı gerektiriyordu. Osmanlının ilk dönemlerinde bu teknik, bir okçuluk hüneri olarak çeşitli vesilelerle sergileniyordu.